Sensüz yola girürsem çârem yoğ adım atmağa [Yunus Emre]


[Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün]

1 Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmaga / Gevdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmege

2 Gönlüm canum 'aklum bilüm senün ile karâr ider / Cân kanadı açuk gerek uçuben dôsta gitmege

3 Kendüliginden geçeni togan ider ma'şûk anı / Ördege keklige salar sürü irüben tutmaga

4 Bin Hamza'ca kuvvet virmiş Kâdir Çalâb 'ışk erine / Tagları yolından ırar kasd ider dosta gitmege


5 Yüz bin Ferhâd külüngini alup kazar taglar bünyâdını  / Kayalar kesüp yol ider Âb-ı Hayât akıtmaga

6 Âb-ı Hayât'un çeşmesi 'âşıklarun visâlidür / Sohbeti 'ışkıla ider susamışları yakmaga

7 'Âşık mı direm ben ana Tanrı'nun uçmagın seve / Uçmak hod bir tuzagdur eblehler cânın tutmaga

8 'Âşık olan miskîn olur Hak yolına teslîm olur / Her ne dirsen boyun tutar çâre yok gönül yıkmaga

9 Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler / 'Işk şarâbın içen cânlar uymaz göçmege konmaga

10 Dutulmadı Yûnus cânı geçdi Tamu'dan Uçmak'dan


Yola düşüp dosta gider ol aslına uyakmaga

Yunus Divanı, Fatih Nüshası, 54b-55b

Yorumlar