Risāle-i Dīger: Sırr-ı Noḳṭa

[322b]

Risāle-i Dīger: Sırr-ı Noḳṭa

Ḳāle ʿAlī kerremallāhu vecheh “Ene noḳṭatun taḥte’l-bāi”

Maʿrifet bābından eylerseŋ heves / Bā vü sīnüŋ remzi dāim saŋa bes

İmdi sen bil kim Ḥażret-i ʿAlī “bānuŋ altındaki noḳṭa benüm” dimişdür.

Yaʿnī bu noḳṭayı remz ṭarīḳıyla īrād itmekden murādı budur kim “cümle

eşyānuŋ ḥaḳīḳati bir cevherden olmışdur, ol cevher benüm” dimek olur.

Görmez misin Ḳur’ān yigirmi sekiz ḫarfdür, cümlenün aṣlı elifdür ve elifüŋ

aṣlı noḳṭadur ve ol m-noḳṭa bu kešret yoġ-iken var idi. İmdi

vücūduŋ olmadın ve gözüŋ ve ḳaşuŋ ve cümle aʿżāŋ yoġ-iken bir nuṭfe

idüŋ ve ol noḳṭa-mišāl olan nuṭfe ẓāhir olmaḳ istedi. Şehvet

olup ana raḥmine düşdi, gelüp ẓāhir oldı, ḳaddüŋ elif gibi müstaḳīm

olup elif olduŋ. Başuŋ ol noḳṭa-i ḥaḳīḳat oldı, vücūduŋ

bā oldı. Sāir aʿżāŋ başdan başa ḥurūf oldı. İmdi başdan

ayaġa kelāmullāhsın. Āgāh ol ki besmelenüŋ sırrı senüŋ vücūduŋda oldı.

Yaʿnī seni bilmek saŋa yeter, dimek olur. Cümle-i eşyānın evveli insāndur.

 

Vücūdı ḥurūf mešābesinde oldı, ḥurūfuŋ evveli ise elifdür.

 

Elifüŋ evveli noḳṭadur. Ol noḳṭa ki Ḳur’ānuŋ evvelinde besmelenüŋ

 

Altında vāḳiʿ olmışdur. İşte Ḥażret-i ʿAlī, kerremallāhu vecheh, “ol noḳṭa

 

benüm” dir. Yaʿnī “cemīʿ eşyānuŋ aṣlı benüm” dimek olur. Eger sen daḫı bildügüŋ

 

bilürseŋ ve ḥaḳīḳatüŋden āgāh olursaŋ bismillāhuŋ “bā”sı ve ol 

 

Bānuŋ noḳṭası sen olursuŋ. İmdi ẕāt deyü Ḥażret-i Ḥaḳḳ’uŋ varlıġına

 

dirler. Yaʿnī vücūdına dirler. Cemīʿ ʿālem anuŋ ẕātından ʿibāretdür. [323a]

Ve ol ẕātdan ẓuhūra gelmişdür ve yine aŋa rāciʿdür. Nitekim Ḳur’ānda buyurur:

 

“İnnā lillāhi ve innā ileyhi rāciʿūn”. Aŋa işāretdür. Yaʿnī cümle ʿālem bendendür,

 

girü ve baŋa rāciʿ olur dimek olur. Ammā bu gelmek ve gitmek iʿtibārı ḫalḳa

 

tefhīm içündür. Yoḫsa kāmil ḳatında hīç varma gelme yoḳdur. Beyt:

 

Varma gelme hīç yoḳdur Ḥaḳḳa ey ṭālib hemān / Geç enāniyyet ṭarīḳından bu remze varı gör

 

Ve sen vücūduŋı senüŋ vücūnduŋ bilme / Ve sen hīç seni ṣanma senüŋ nesneŋ yoḳdur

 

Naẓm: Bu sende ben diyen bil sen degülsin / Sen olsan cān degülsin ten degülsin

 

Saŋa bu senlik adın sen ki ṭaḳduŋ / Caḥīmi kendü öz elüŋle yaḳduŋ

 

Gören oldur görinen cümle oldur / Hemān bu göz arada Ḥaḳḳa yoldur

 

Ḥażret-i Ḥaḳḳuŋ sekiz ṣıfātı vardur. Ol ṣıfātlaruŋ ulusı ism-i ʿalīmdür.

 

Ve biri daḫı Ḳādirdür ve Ḥayydur, Mürīddür, Semīʿdür, Baṣīrdür, 

 

Mütekellimdür ve biri daḫı ism-i Cūddur. İmdi eger bu ṣıfātlar sende olmasa

 

sen meyyit olursun. Pes bu ṣıfātlarla muttaṣıf olduġuŋdan āgāh

 

olursaŋ mertebe-i idrāke yetişüp bī-şübhe

 

ḥaḳīḳate erişürsün. Allāhümme

yessir.